If I had one image this would be enough, If I had two images this would be enough, If I had three images this would be enough II, 2017

Installation; marker pen on paper, acrylic paint on paper, xerox copies, inkjet prints, iron, plexi, carton tubes, glass, foam board, wood, MDF, clothes, post card, magazine clipping, intervention in the architecture; two video projectors, two DVD players, KODAK carroussel slide projector, 81 35mm slides and timer

show Exhibition text by Alexandra Landré (Dutch):

Site-specific Installation: Part of the group show 'Modus Operandi', curated by Alexandra Landré at Kunstvereniging Diepenheim. 


Wineke Gartz


 


Ik zet alles in het werk om een bevrijding van het denken mogelijk te maken, om meerdere dimensies te openen voor lichaam en geest”. Deze ambitie van Wineke Gartz is terug te zien in haar grootschalige installaties. Het zijn multimediale belevingswerelden waarin de bezoeker binnenstapt. Projecties, beelden, tekeningen, objecten en gevonden voorwerpen vloeien constant in elkaar over en vormen een totaalervaring. Het is een collectie aan fragmenten en zintuiglijke indrukken uit een persoonlijke als ook collectieve beeldcultuur die in een grote stroom opgaan. Voor het werk 'If I had one image this would be enough, If I had two images this would be ... II' maakt Gartz onder ander gebruik van beelden uit stedelijke omgevingen, wellicht herkenbaar maar toch onbekend. Het is deze werking van beelden die Gartz fascineert ‘Wat zijn beelden eigenlijk:vastgeroeste denkbeelden, projecties, illusies, mythen? Ik wil het beeld graag bevrijden, ontkaderen’.  Om dit te bewerkstelligen zet Gartz in op het proces van kijken - niet als louter visuele perceptie, maar als geheel zintuiglijke ervaring. De compositie van deze ervaringsruimte vraagt om nauwkeurige afweging van alle elementen. Het is een wisselwerking tussen het analytische kijken, reflecteren op beleving evenals intuïtieve kennis. De nadruk komt te liggen op een gewaarwording van het belevingsproces door zich er ruimtelijke doorheen te bewegen.


 


Het resultaat is een ruimtelijke choreografie, die ieder beeld weerkaatst, voelbaar maakt en weer open breekt en zich oplost in het moment, om zo ruimte te maken voor nieuwe ideeën.